Een paar maanden geleden werd ik van de ene op de andere dag ineens heel erg ziek. Doodziek. En al liggend op de spoedeisende hulp maakte ik me druk om twee dingen: welke impact dit op mijn bedrijf zou hebben.

Wat was er aan de hand?

Ik had al dagen keelpijn en dat werd steeds erger. Zondagochtend voelde ik me zo beroerd, dat ik toch maar de huisartsenpost belde. Daar aangekomen bleek dat mijn bloeddruk zo laag was dat ze die niet konden meten ("ik geloof dat het apparaat kapot is mevrouw, blijft u maar even rustig liggen terwijl ik het nog een keer probeer..."). En ik had dik 40 graden koorts. Ze verscheepten me direct naar de spoedeisende hulp en het werd steeds minder gezellig. Er kwamen doorlopend artsen langs en de een keek nog zorgelijker dan de ander. De woorden bloedtransfusie en IC vielen. En langzaam werd alles steeds vager.

Na veel onderzoek concludeerden de (geweldige) artsen van het Haga ziekenhuis dat ik leed aan een zeldzame vorm van TTS (toxic shock syndrome).

Via een wondje op mijn lip hadden een streptokokken bacterie en nog een andere nare bacterie zich in mijn keel genesteld. En daarvandaan waren ze mijn bloed aan het vergiftigen. Gelukkig kan ik het navertellen. Maar daar word je dus heel erg ziek van. En ook langdurig ziek helaas.

Het ziekenhuisavontuur was gauw over gelukkig. Na 5 dagen doorlopende infusen en grote hoeveelheden antibiotica mocht ik naar huis. De arts waarschuwde me nog wel dat het even zou duren voordat ik weer de oude zou worden. Maar ik ben normaal gesproken nooit ziek. En ik heb altijd tomeloze energie. Dus ik nam het niet direct serieus.

Dat heb ik gauw afgeleerd. Na twee weken sliep ik nog steeds halve dagen. En nu, 5 maanden later (!), durf ik mezelf pas weer redelijk genezen te verklaren. Mijn fysiotherapeut heeft me ontslagen. En van de arts van de AOV-verzekering mag ik mijn uren weer echt opbouwen.

Hoe ging het met het bedrijf... 

Toen ik ziek werd, liep mijn blogcoaching heel goed. Daarnaast deed ik op de achtergrond een project voor Knab. Een mooi gebalanceerde werkweek dus.

Toen ik mijn werk weer mocht gaan opbouwen, was mijn project bij Knab het eerste dat ik aanpakte. Heldere stip op de horizon en fijne collega's.

Het mooie van een eigen coachingsbedrijf is normaal gesproken dat je alles zelf kunt bepalen, maar het betekent ook dat je zelf alle puin op mag ruimen als je alles uit je handen hebt laten vallen...

Wat neem ik mee uit deze periode

Tijdens al die maanden tv kijken en slapen heb ik de volgende conclusies getrokken:
- ik vind het leuk om collega's te hebben. Ik houd van projecten vanwege de samenwerking en de doelen
- ik vind coaching en lesgeven ook leuk, voor erbij

En nu?

Het Knab-project is in afrondende fase. Dus nu ben ik op zoek naar een nieuw project voor zo'n 8 tot 24 uur per week. Ik heb een strategische blik, en ik ben gespecialiseerd in verandertrajecten waar aanpakken gewenst is.

Bel me als je iets leuks voor me hebt!